Toen Bazart en Oscar & The Wolf de Belgische achterdocht een hak zetten en een gooi deden naar het Sportpaleis, was er geen excuus meer om ‘pop’ in Vlaanderen als iets flauws te besttempelen. De formules zijn soms een tikje voorspelbaar, maar dat er qua studiowerk en live optredens sterke vorderingen worden geboekt, valt niet te onderschatten. Hetzelfde goud voor de periode dat ‘serieuze’ artiesten zich herleiden door disco en synths. was synthpop een genre dat niet meer uit ons collectief geheugen zou verdwijnen. In het volwassen popcircuit komt JULIUS pas piepen. JULIUS bevat zanger Pieter Platteau, gitarist/producer Emiel Lagrillière en drummer/pianist Bart Mannens. Een goede maand geleden heeft de drietal zich gebaseerd op sociale media en ging de bal aan de rollen. Samen maken ze Engelstalige synthpop die niet vervelt tot opgeklopte beats of andere kitsch.
Debuutsingle “Crush My Soul” gaat niet over de top. Dat Platteau, Lagrillière en mannen zich profileren als gevoelige jongens doen onze ogen niet onmiddellijk rollen. Wanneer ze hun instrumenten met de hand nemen, bruist de track van de energie. JULIUS gaat niet over een nacht ijs. De sound is namelijk netjes gepolijst, maar bevat veel toffe elementen die we persoonlijk al lang niet meer hebben begraven. De melodieuze gitaarriffjes en robotstemeffecten worden tactisch ingezet, waardoor “Crush My Soul” iets lagers mocht duren. Twee en een halve minuut is veel te kort om een groot verlies helemaal uit de doeken te doen. Desalniettemin zorgt voor de open en neerwaartse herhaling van het refrein ervoor dat de algemene teneur het beste positief is. Het slotakkoord hint twee naar een open einde die ons niet in onze koude kleren zet.
Woensdag 22 februari speelt JULIUS. in Café Cabron te Antwerpen.
